[Bisaya click here»]
The forthcoming national elections, as with all previous elections since the so-called EDSA I “people power revolution” and the parade of bogus republics in the past, will never be a genuine expression of the slogan “from the people, by the people and for the people” much less embody the hope for the vast underprivileged majority to become the real bosses of the country.
Almost all candidates vying for major positions, whether as mayor, congressman, senator, vice president or president, either belong to the big landlord and comprador bourgeoisie classes or from dynasties of bureaucrat capitalists; none belong to the peasant or working classes. Thus, to say that bourgeois elections translate to real people empowerment is nothing short of delusional and deceptive.
At most, people are only used, beguiled by the bourgeois jargon “right of suffrage” to cast their votes to make that peaceful transfer of power from one faction of the ruling class to another faction of the same class. Further, ever since bourgeois elections have been institutionalized in the country, agents of US imperialism always had a hand in ushering to victory the ruling faction that best serves their hegemonic interests in the country.
Philippine elections continue to be an arena lorded over by the ruling classes ñ the big landlords and bourgeois compradors – and the rules of the game remain the same: guns, goons, gold and patronage. Of late, the use of the pre-programmed automated elections system (AES) upgraded the old and obvious schemes of cheating to invisible electronic fraud. Control over established mass media networks as well as the social media also proves to be an advantage.
In the entire course of this electoral process, the more urgent basic issues of peasants, workers and other exploited and oppressed classes of society, such as land reform, national industrialization, sovereignty and patrimony, human rights violations, militarization, economic monopoly and US intervention, are either not highlighted or completely neglected. It is deliberate on the part of politicians to do this in order to avoid accountability for such issues after the elections; thus, they debate and jabber mainly on peripheral or less basic issues.
Not even the Party List system has become truly empowering for the marginalized. Of the 52 congressional seats reserved for Partylist, only 13% genuinely represent the less-privileged. Pseudo-partylists, those fielded by ruling classes and acting as fronts for reactionary ruling parties, have been allowed to enter the Partylist system and now dominate it, making it extremely difficult for the real marginalized groups to win seats. Worse, out of the 257 seats in the entire House of Representatives, less than 3% actually hail from the marginalized. At this juncture, progressive partylist groups should not only aim at winning, they must give primacy to educating the people on the reactionary character of bourgeois elections and its dire impact towards millions of poor and exploited masses.
Conversely, in guerrilla bases in the countryside, genuine people’s elections, where the true people’s representatives are being elected without the influence of guns, goons and gold, are being held, thus the revolutionary people’s government is established. This constituency of the real people’s government will expand correspondingly as guerrilla bases expand and become stronger, and as the armed revolution advances nationwide. The national people’s government will be established once political power on a nationwide scale is seized by encircling the cities from the countryside.
However, the current balance of power favours the ruling class to compel the participation of the masses in bourgeois elections. Meantime, the masses are currently faced with the challenge to choose from among the five presidentiables based on what is advantageous for people’s rights and welfare.
A Roxas victory will shield Benigno Aquino III from incarceration for his crimes against the people, such as DAP, EDCA, the SAF 44 incident, the gross neglect of typhoon victims, the Lumad killings and a host of other despicable acts. He will, no doubt, extend and even attempt to surpass the brutality of Aquino III’s Oplan Bayanihan (OPB), which is now waging an intensified campaign against the people, especially in Mindanao, in its concluding phase. Jejomar Binay has been castigated publicly with evidence after evidence of acts of graft and corruption, which has not only enriched him but his brood as well. While himself a staunch critic of Aquino III’s malfeasance and anti-people policies, Binay, for his part, has not made serious stands on issues, such as wages and land reform, which greatly impact the masses of workers and peasants in the country.
Rodrigo Duterte, for his part, favors the return of the death penalty, which, under the current situation, will only victimize the poor and innocent as well as revolutionaries, but absolve the powerful, influential and those who can bribe fiscals and judges. He has also announced his categorical stand against labor unions. Mirriam Defensor-Santiago’s track record reeks of her loyalty to the ruling classes and her turncoatism for political survival by way of her alliance with the family and main beneficiaries of Martial Law. Grace Poe, even when no major issues have been hurled against her, has yet to prove herself consistent in upholding people’s issues, demands and aspirations.
While these presidentiables may have expressed some favorable stand on issues, such as on the question of drugs, environmental protection and climate change, social services, the peace talks, etc., the people must still be vigilant enough to expose certain issues that may have long term disadvantages to the nation, to wit: charter change that will efface provisions that protect patrimony and sovereignty; fascism akin to the return of Martial law; giving the US more room for political and military interventionism; and, the imposition of pro-imperialist, pro-big landlord and pro-big bourgeois comprador neoliberal economic policies, which provide greater leeway for the incursion and plunder of imperialist corporations, such as mining, agribusiness, energy and others.
NDFP-Mindanao calls on the people to turn this bourgeois elections to the advantage of the people’s struggle. We must strive to educate the masses regarding the real character of the bourgeois elections.
The people must convert and elevate basic issues: land, wages, benefits, human and other basic rights, patrimony, sovereignty into electoral issues and launch mass campaigns that expose and demand for: justice to all victims of human rights violations; an end to militarization; implementation of genuine land reform for peasant, Lumad and Moro people; defense of basic workers’ rights and welfare, including that of overseas Filipino workers; protection against the plunder of natural resources and the destruction of the environment; and, safeguarding the rights, interests and welfare of women, the youth and students.
Unite to expose and isolate candidates who are despotically reactionary!
(Sgd)
Ka Oris
Spokesperson
NDFP-Mindanao
Sulat Pamahayag
10 March 2016
HIMUONG BENTAHE ALANG SA KATAWHAN ANG REAKSYUNARYONG ELEKSYON
Ang umaabot nga nasudnong eleksyon, sama sa tanang milabay nga piniliay sukad sa giingong EDSA I “people power revolution” ug ang pagparada sa mga nanglabay’ng mini nga republika, dili mamahimong tinuod nga pagpahayag sa islogan nga “gikan sa katawhan, pinaagi sa katawhan ug alang sa katawhan”. Labaw nga dili kini mamahimong paglaum sa halapad nga mayoryang gihikawan nga mamahimong tinuod nga mga boss sa nasud.
Halos tanang mga kandidato nga magpapili sa mga dagkong posisyon sama sa mayor, kongresman, senador, bise president o president, naggikan sa mga hut-ong dagkong burgesya kumprador ug dagkong agalong yutaan o gikan sa mga dinastiya sa mga burukrata kapitalista. Walay bisan usa kanila naggikan sa hut-ong mamumuo ug mag-uuma. Busa ang giingong nga ang burges nga eleksyon maghatag og tinuod nga gahum sa katawhan ilusyon lamang ug pagpanglingla.
Sa tinuoray, gigamit lang ang katawhan, gihaylo pinaagi sa ginaingong “katungod sa pagboto” aron mobotar alang sa malinawong pagbalhin sa gahum gikan sa usa ka paksyon sa nagharing hut-ong ngadto sa laing paksyon sa susamang hut-ong. Gawas pa niini, tungod kay ang burges nga eleksyon na-institusyunalisa na sa nasud, ang mga ahente sa imperyalistang US kanunay’ng nanginlabot sa pagpadaug sa nagharing paksyon nga maalagad sa ilang interes sa paghari sa nasud.
Ang eleksyon sa Pilipinas nagpadayon isip usa ka nataran nga gimonopolyo sa mga nagharing hut-ong, ug ang mga pamalaod sa eleksyon nagpabiling ‘guns, goons and gold” ug impluwensya sa mga amo ug agalon. Niining bag-o, ang paggamit sa automated elections system (AES) mipalambo sa daan ug tataw nga pamaagi sa pagpanikas ngadto sa dili makit-an nga elektronik nga tikas. Ang kontrol sa establisadong mass media ug sa social media nagpakita og dugang bentahe.
Sa tibuok dagan sa proseso sa piniliay, ang mga hinanaling batakang isyu sa mga mag-uuma, mamumuo ug ubang pinahimuslan ug dinaug-daog nga mga hut-ong sa katilingban – sama sa reporma sa yuta, nasudnong industriyalisasyon, soberenya ug patrimonya, kalapasan sa tawhanong katungod, militarisasyon, monopolyo sa ekonomiya ug pagpanginlabot sa US – wala mahatagi og igong pagtagad kun dili man hingpit nga gipadaplin. Gituyo kini sa mga pulitiko aron makalikay sa mga tulubagon human sa piniliay; busa nagdebate ug naghisgot lamang sila sa mga dili kaayo batakang mga isyu.
Bisan ang Party-List system wala makahatag og tinuod nga gahum sa mga kabus. Sa 52 ka lingkuranan sa konggreso alang sa Party-List, 13% lang ang tinuod nga nagrepresenta sa mga mas kabus. Ang mga kunohay party-list, nga gipadagan sa mga nagharing hut-ong ug nagbarug isip mga prente sa mga reaksyunaryong nagharing partido, gitugotang makasulod sa party-list ug sa kasamtangan nagdomina na dinhi ug nahimong labihan ka lisod alang sa tinuod nga mga party-list nga makadaug. Labaw pa, sa tanang 257 ka lingkuranan sa House of Representatives, mas gamay pa sa 3% ang tinuoray nga naggikan sa mga kabus. Tungod niini, ang mga progresibong mga party-list kinahanglang dili lang magtumong nga modaug apan angay mohatag sila og kamahinungdanon sa pag-edukar sa katawhan batok sa reaksyunaryong kinaiya sa burges nga eleksyon ug ang dautang epekto niini ngadto sa minilyon nga mga kabus ug pinahimuslang masa.
Sa pikas bahin, sa mga baseng gerilya sa kabanikanhan, ang tinuod nga eleksyon sa katawhan diin ang tinuod nga mga representante gipili nga walay impluwensya sa “guns, goons and gold” ug busa mapabarug ang rebolusyonaryong gobyerno sa katawhan. Ang ginsakpan sa tinuod nga gobyerno sa katawhan magkalapad dungan sa paglapad sa mga baseng gerilya ug molig-on dungan sa pag-asdang sa armadong rebolusyon sa tibuok nasud. Pagatukoron ang nasudnong gobyerno sa katawhan kun ang pulitikanhong gahum sa nasudnong langkob masakmit na pinaagi sa pagliyok sa mga kasyudaran gikan sa kabukiran.
Apan ang kasamtangang balanse sa pwersa nga pabor pa sa nagharing hut-ong nagtukmod sa partisipasyon sa masa sa burges nga eleksyon. Sa kasamtangan, ang masa nag-atubang sa mga hagit nga mopili gikan sa mga modagan pagkapresidente subay sa unsa ang bentahe sa katwahan alang sa ilang mga katungod ug kaayuhan.
Ang kadaugan ni Roxas moabswelto kang Benigno Aquino III gikan sa iyang mga krimen sa katawhan, sama sa DAP, EDCA, panghitabo sa SAF 44, ang grabeng pagpasagad sa mga biktima sa bagyo, pagpamatay sa mga Lumad ug uban pa. Walay duhaduhang molabaw pa si Roxas sa kabangis sa Oplan Bayanihan (OPB) ni Aquino III, nga kasamtangang nagkakusog ang kampanya sa katapusang bahin niini batok sa katawhan, ilabina sa Mindanao. Si Jejomar Binay kanunay nalatos sa publiko human sa daghang mga ebidensya sa iyang pagpangurakot nga nagpaadunahan kaniya ug iyang pamilya. Samtang nahimong tataw nga kritiko batok sa mga kahiwian ug kontra-katawhang palisiya ni Aquino III si Binay, wala usab siyay seryosong baruganan sa mga isyu sa suholan, reporma sa yuta, nga dunay dakong epekto sa mga mamumuo ug mag-uuma sa nasud.
Si Rodrigo Duterte nagpabor sa pagpahibalik sa death penalty nga sa kasamtangan kahimtang, mobiktima lang sa mga kabus ug mga inosente apil ang mga rebolusyonaryo apan nag-abswelto sa mga naa sa gahum, dunay impluwensya ug dunay katakus mosuborno sa mga piskal ug mga huwis. Mipahayg usab siya sa iyang batuganan batok sa pag-unyon sa mga mamumuo. Ang rekord usab ni Mirriam Defensor-Santiago nagpakita sa iyang sinseridad sa nagharing hut-ong ug iyang pagbalhin-balhin og partido alang sa iyang pagpadayon sa gahum pinaagi sa pakig-alayon sa pamilyang Marcos ug mga nag-unang benepisyaryo sa Balaod Militar. Si Grace Poe, bisan walay mga mayor nga isyu nga gibato batok kaniya, kinahanglang pang mopakita sa iyang walay paglubad nga pagbarug sa mga isyu sa katawhan, mga demanda ug pangandoy.
Bisan pa man kining mga modagan pagkapresidente nagpahayag sa pipila ka paborableng baruganan sa mga isyu, sama sa droga, pagpanalipod sa kinaiyahan ug ang climate change, katilingbanong serbisyo, panaghisgot sa kalinaw ug uban pa, ang katawhan kinahanglang magmaisugon aron ibutyag ang mga isyung dunay malahutayong disbentahe sa nasud sama sa pag-usab sa batakang balaod nga mopapha sa mga probisyon nga nanalipod sa patrimonya ug soberanya, pasismo nga susama sa paghibalik sa Balaod Militar, paghatag og dugang luna alang sa pangmilitar ug political nga pagpanginlabot sa US, pagdikta sa mga neoliberal nga palisiya sa ekonomiya pabor sa mga imperyalista, dagkung agalong yutaan ug dagkung burgesya kumprador nga maghatag og dalan alang sa pagsulod ug pagpangawkaw sa mga imperyalistang korporasyon sama sa minahan, agribisnes, enerhiya ug uban pa.
Ang NDFP-Mindanao nag-awhag sa katawhan nga himuong bentahe alang sa pakigbisog sa katawhan ang burges nga eleksyon. Kinahanglang maningkamot nga edukahon ang masa mahitungod sa tinuod nga kinaiya sa burges nga eleksyon.
Kinahanglang himuon ug ipatigbabaw ang mga batakang isyu: yuta, suholan, benepisyo, tawhanon ug ubang katungod, patrimonya ug soberanya ngadto sa isyung electoral ug molunsad sa mga kampanyang masa aron ibutyag ug modemanda alang sa hustisya alang sa mga biktima sa kalapasan sa tawhanong katungod, pag-undang sa militarisasyon, pagpatuman sa tinuod nga repormang agraryo alang sa mga mag-uuma, katungod sa kaugalingong paghukom sa Lumad ug Moro, pagdepensa sa mga katungod ug kaayuhan sa mga mamumuo, apil ang mga nagtrabaho sa laing nasud, pagpanalipod batok sa pagpangawkaw sa natural nga rekurso ug sa pagdaot sa kinaiyahan ug ang pagseguro sa mga katungod, interes ug kaayohan sa kababayen-an, kabataan ug kaestudyantihan.
Maghiusa aron ibutyag ug ihimulag ang mga kandidato nga reaksyunaryong despotiko.
(pinirmahan)
Ka Oris
Tigpamaba
NDFP-Mindanao
