Celebrate the golden anniversary of the New People’s Army!

Hugo Francisco
March 29, 2019

Fight and frustrate the all-out counterrevolutionary war of the rotten and fascist US-Duterte regime! Advance the people’s war until victory!

Negros Island Regional Party Committee
March 29, 2019 | Pilipino»

The Negros Island Regional Party Committee conveys its greetings on the historic golden anniversary of the New People’s Army (NPA) which was established by the Communist Party of the Philippines (CPP) on March 29, 1969. Together with the masses in Negros Occidental, Negros Oriental and the whole country, we offer our Red salute to all the Red fighters and commanders of our beloved army of the best sons and daughters of the people. Let us celebrate the victories of the NPA in the last 50 years of service to the toiling masses and the people, and its continued accumulation of revolutionary strength in the military and political field.

These victories are significant to further strengthen our forces and to advance the people’s war amid the all-out counterrevolutionary war currently launched by the US-Duterte regime through Martial Law in Mindanao and de facto Martial Law in the rest of the archipelago including Negros Island.

The fascists in the AFP and PNP are beating their chests for they have captured those they tout as “big fishes” of Negros: Ka Frank Fernandez, the spokesperson of the National Democratic Front (NDF) here in the island and Ka Cleofe Lagtapon. But while these fascists bask in boisterous laughter, Negrosanons and the rest of the people are all the more disgusted with them and with their sheer arrogance and desperation in tailing, arresting and detaining Ka Frank and Ka Cleofe despite their old age and frail health.

The ruthless fascist terror, repression, lies and madness of the regime motivates the NPA, revolutionary forces and the masses to steel their fortitude even more and master various forms of struggle particularly in developing intensive and extensive guerilla warfare based on an ever-widening and deepening mass base.

The vital integration and implementation of tasks in the armed struggle, agrarian revolution and establishment of organs of political power can effectively preserve and develop revolutionary strength in the countryside towards a higher stage in the people’s war. The NPA and the people’s heroic efforts to frustrate the current regime’s counterrevolutionary war and the broad people’s movement against tyranny, corruption, burdensome economic policies and the continued sell-out of our national sovereignty to the US and even China, will completely isolate Duterte from the people until he is finally ousted from power.

We pay our highest tribute to the martyrs and heroes of the people’s war, the numerous Red commanders and fighters of our Red army who gave their lives to establish the people’s army and gallantly defend the masses from the abuses and atrocities of the armed minions of the local ruling class, the neocolonial state, and imperialism, and to advance the new democratic revolution in the Philippine through protracted people’s war.

In Negros Island, the masses shall never forget the exemplary life and struggle of comrades Apolinario Gatmaitan, Leonardo Panaligan, Roselyn Pelle, Armando Sumayang Jr, Rachelle Mae Palang and other martyrs and heroes from the ranks of the workers, peasants and farmworkers, women, youth and students, the urban poor, professionals and urban intellectuals, and other oppressed sectors of society. They chose to serve the masses and the revolution through the highest form of struggle. They lit the flames of armed struggle now ablaze in the whole island and the whole archipelago. They illuminate the path towards the bright revolutionary future of the heroic Filipino people who dare to struggle and to triumph.

The Revolutionary Armed Struggle in Negros

Armed struggle in the island commenced in as early as 1969 when a small armed unit was deployed to conduct mass work in mountainous areas of North Negros. A small unit of the Party and the staff of the Dumaguete Times were among those who propagated the national-democratic line and analysis of local issues. The first armed unit in North Negros was eager to launch military actions but was cornered due to its failure to establish its mass base before carrying out these actions against big and powerful enemies.

But during the early part of the ‘70s, coinciding with the Party’s efforts to prepare the Negros countryside for guerilla warfare, mass struggles spread like wildfire. Reactionaries failed to stop the workers, peasants and farmworkers who launched strikes against decades of exploitation by big landlord-compradors of the island’s hacienda system and sugar industry.

Through the Second Propaganda Movement, the youth who were able to study in urban centers like Manila returned to Negros and went to the countryside to take on important tasks in propagating Marxism and the national-democratic line, conducting social investigation, and guerilla zone preparation. The workers and peasants steeled in the mass movement, along with the youth, church people and other sectors who eagerly supported the struggle of the basic masses, eventually took up arms and became Red fighters.

Armed with lessons from initial experience, the Party through the NPA would establish in 1973, the revolutionary mass base among the poor peasants and settlers in the Cauayan-Hinobaan-Ilog-Candoni-Kabankalan-Sipalay or CHICKS area in southern Negros Occidental. This was accomplished through painstaking mass work, breakthroughs in the anti-feudal struggle, and successful punitive actions against the most despised despotic landlords and their armed goons. By 1976, the people’s army would reach even the interior barrios in nearby towns of Negros Oriental.

The establishment of the NPA in Negros had a significant and profound effect on the masses who had long yearned to have their own army. The presence of the NPA’s Red fighters in the countryside paved the way for the people to grasp the reasons behind their impoverishment, the hunger they experience, the injustice and varied forms of exploitation and oppression imposed by big landlords and compradors in the island who are also based in Manila and dominant in the political and economic life of semicolonial and semifeudal Philippine society.

The steady growth of the mass movement in the urban centers of the island from the ‘70s to the mid-80’s provided the armed revolution with as steady a source of full-time forces from the workers, students, church people, teachers, and from the ranks of former political prisoners, who were mobilized in the comprehensive development of guerilla fronts and establishment of new ones.

The daring and successful tactical offensives of the NPA in Negros during this period marked the island’s status as a “social volcano” of simmering contradictions between the ruling class and the ruled, the exploiters and the exploited. Effective tactics and techniques in warfare, along with the warm support from the peasant masses and the people, furthered the NPA’s confidence to fight the private armies or the armed strength of big landlord-compradors in the island and the armed forces of the entire reactionary state as represented by the AFP, PNP and its paramilitaries.

Although the revolutionary movement and armed struggle in Negros achieved an unprecedented upsurge during the ‘80s, it was also during this time that the wrong line of Arturo Tabara and his revisionist clique within the Visayas Commission and the Negros Regional Party Committee began to take shape and was later implemented in the whole region. The wrong line of strategic counter-offensive or SCO, characterized by premature regularization of guerilla units and urban insurrectionism, brought one failure after another to the NPA and resulted in the decline of its mass base and the revolutionary movement in the island.

Because of this disorientation, the whole revolutionary movement was left vulnerable to the ruthless attacks of Oplan Thunderbolt, the AFP’s “counter-insurgency” program in Negros during the last part of the ‘80s which brought untold damage to the lives and livelihood of the masses. Intense militarization, bombings of communities and other abuses of the enemy was engaged through putschist and purely-militarist actions that strained the revolutionary forces and neglected painstaking mass work. It was the wrong line pushed by the Tabara clique which further devastated the revolutionary movement in the island. It led to factionalism, their conception of a bankrupt party and bandit armed force, particularly the bogus Revolutionary Proletarian Army or RPA which is now exposed and notorious in Negros as mercenaries of despotic landlord-compradors and rotten politicians.

As with the stand of the new breed of proletarian revolutionaries during the First Great Rectification Movement who reestablished the Party and people’s army in 1968-1969 from remaining good elements of the old Communist Party and the Hukbong Mapagpalaya ng Bayan, the proletarian revolutionaries of Negros in the ‘90s took on the task of reinvigorating the revolutionary movement from the remaining cadres who stood up for rectification of errors and reaffirmation of basic principles and the 70 fighters left of the NPA, who composed a mere 3% of the whole strength of the revolutionary movement during the time of disorientation.

The success of the Second Great Rectification Movement (SGRM) on the island is considered one of the most significant triumphs of the Party in Negros for this not only decisively saved the revolutionary movement in the region but also brought it to a favorable position from which to further advance.

The two-platoon strength left of the NPA after it was devastated by disorientation, became seeds that ushered the growth of the armed revolution in Negros along the correct path of the people’s democratic revolution with a socialist perspective.

The Apolinario Gatmaitan Command (AGC), the regional operations command of the NPA in Negros, together with the operational command of different guerilla fronts in the whole island, continue to reap the confidence, support and affection of the masses. The people’s army is the principal instrument established by the Party to engage and to eventually crush the armed strength of the AFP, while building its mass base and organs of political power, engaging in production work, cultural work, providing political education to the masses, and other tasks.

The NPA has proven its iron discipline in accomplishing revolutionary tasks through the guidance and absolute leadership of the Party. Its deep roots within the masses is an assurance that it can no longer be thwarted by any suppression campaign of the enemy, as it has proven during the Marcos dictatorship era when revolutionary forces were still inexperienced and just starting out, and with the successive counterrevolutionary campaigns of puppet regimes which were also successively frustrated by the NPA and the whole revolutionary movement.

The NPA continues to strengthen itself together with the revolutionary masses to face and frustrate the all-out counterrevolutionary war of the US-Duterte regime. The savage attacks of the state against the revolutionary forces and people of Negros gives the NPA a thousand and one targets for launching tactical offensive that will bring additional weapons to the arsenal of the people’s army, sharpen the political and military capability of thousands of Red commanders, fighters and the masses steeled in fierce struggle.

Between tactical offensives that deliver solid headblows to the enemy, the revolutionary masses of Negros are ever-ready to develop further its practice of guerilla warfare of the masses, improve the structure and function of hundreds of units of people’s militia and self-defense units in the barrios for punitive actions and attritive attacks that will render a thousand and one blows to the enemy’s body. Full-time guerilla units of the NPA are also improving deployment and movement of its basic formations in guerilla zones, and the undertaking of partisan operations in urban centers to punish hardcore criminals within the ranks of class enemies and the reactionary state.

Challenges in Duterte’s brutal counterrevolutionary war in Negros

The fascist terror unleashed by the US-Duterte regime’s armed forces, from unbridled killings of peasant leaders and activists, the massacre of farmworkers in Sagay, and the continuing rampage of Oplan Sauron in peasant communities in Guihulngan City, Escalante City and other parts of Negros, are bankrupt moves of a rotten and shaky regime isolated from the masses. The AFP’s arrogant declaration of “all-out war” and Duterte’s imposition of de facto martial law in Negros through his Memorandum Order 32 and Executive Order 70 are indications of the accelerating decay of the semicolonial and semifeudal ruling system which is now led by a demented murderer.

The ruthless fascist attacks by the US-Duterte regime coupled with government policies that continue to burden the people, compel the people, most especially the peasant masses, to support the people’s army and the armed struggle by directly enlisting and offering their full-time commitment to the NPA, by taking up arms to advance the revolution.

The revolutionary movement in Negros holds strong unity, sufficient strength and mass support, the correct line and close leadership of the Party required for the armed revolution to further advance in the island and to contribute to the current nationwide efforts to develop the people’s war towards the advanced phase of strategic defensive. If the NPA and the masses could, through the guidance of the Party, commence the armed revolution in Negros and the rest of the country from almost nothing in 1969, broaden and strengthen itself during the harshest conditions under the Marcos dictatorship, and prevail over the grave damage brought about by shortcomings and errors during the time of disorientation, the subjective forces of the revolution are now in a most favorable position to implement the Party’s general calls to achieve all-round victories in advancing the people’s democratic revolution in the coming years.

The golden anniversary of the NPA is a most opportune moment to kindle the spirit of selfless service to the people, and to resolutely accomplish the tasks of the Party, Red army, and the masses in advancing the people’s war:

1. Increase the NPA’s membership several times over. Systematically plan and implement propaganda and education campaigns among the people and the mass organizations to boost recruitment and support for the people’s army. Recruit to the NPA large numbers of cadres and activists from the ranks of workers and intellectuals.

2. Develop in a planned way the capability of the people’s army through continuous ideological building and upholding the absolute leadership of the Party; systematic training in theory and practice to raise capability in combat, movement and operations of the platoon formation, intelligence, partisan operations, and others; continuous raising of political consciousness; instilling the offensive stance; conscious iron discipline; and implementation of the mass line.

3. Develop further the various levels of leadership and command in the region to undertake immediate analysis of the situation, planning and supervision of military and political work, wise maximization of the breadth and depth of the people’s army, and to direct the coordination and cooperation of different guerilla forces.

4. Intensify annihilative basic tactical offensives to deliver solid blows to the enemy and confiscate weapons for the people’s army. Well-planned and successful tactical offensives weaken the enemy and strengthen the people’s army, provide momentum and vigor to anti-feudal fights and other people’s struggles, and broaden democratic political power. Continuously combat military conservatism.

5. Increase and widen units of people’s militia, self-defense units in the barrios and self-defense corps of mass organizations. Ensure the Party’s effective leadership and the command of the people’s army in these units, and further develop their knowledge and skill in advancing guerilla warfare of the masses.

LONG LIVE THE NEW PEOPLE’S ARMY!
LONG LIVE THE FIGHTING FILIPINO PEOPLE!
ADVANCE THE PEOPLE’S WAR UNTIL VICTORY!

Pilipino

IPAGDIWANG ANG GININTUANG ANIBERSARYO NG BAGONG HUKBONG BAYAN! LABANAN AT BIGUIN ANG TODO-LARGANG KONTRAREBOLUSYONARYONG GERA NG BULOK AT PASISTANG REHIMENG US-DUTERTE! ISULONG ANG DIGMANG BAYAN HANGGANG TAGUMPAY!

Komiteng Rehiyunal ng Partido sa Isla ng Negros
Marso 29, 2019

Nagpupugay ang Komiteng Rehiyunal ng Partido sa Isla ng Negros sa makasaysayang ginintuang anibersaryo ng Bagong Hukbong Bayan (BHB) na itinatag ng Partido Komunista ng Pilipinas (PKP) noong Marso 29, 1969. Kasama ng masa ng sambayanan sa Negros Occidental, Negros Oriental at buong bansa, isang Pulang saludo ang alay natin sa lahat ng Pulang mandirigma at kumander ng pinakamamahal nating hukbo ng pinakamabuting mga anak ng bayan. Ipagdiwang natin ang mga tagumpay ng BHB sa nakaraang 50 taon ng paglilingkod nito sa masang anakpawis at sambayanan at ng tuluy-tuloy na pag-iipon ng rebolusyonaryong lakas sa larangan ng militar at pulitika.

Mahalaga ang mga tagumpay na ito para sa ibayong pagpapalakas sa ating pwersa at pagsusulong ng digmang bayan sa gitna ng todo-largang kontrarebolusyonaryong gyera na inilulunsad ngayon ng rehimeng US-Duterte sa pamamagitan ng Batas Militar sa Mindanao at de facto martial law sa iba pang bahagi ng kapuluan, kabilang na ang Isla ng Negros.

Naghahambog ngayon ang mga pasista sa AFP at PNP sapagkat nadakip nila ang anila’y “malalaking isda” ng Negros: si Kasamang Frank Fernandez na tagapagsalita ng National Democratic Front (NDF) dito sa isla, at si Kasamang Cleofe Lagtapon. Ngunit habang humahalakhak ang mga pasistang ito, ang mga Negrosanon at buong sambayanan ay higit pang namumuhi sa kanila at sa kanilang palalo at desperadong hakbang sa pagmamanman, pagdakip, at pagpiit kina Ka Frank at Ka Cleofe sa kabila ng kanilang edad at maselang kalusugan.

Ang walang-habas na pasistang teror, panunupil, kasinungalingan at kahibangan ng rehimen ang nagtutulak ngayon sa BHB, mga rebolusyonaryong pwersa at masa upang higit na magpakatatag, at magpakabihasa sa iba’t ibang anyo ng paglaban lalo na sa malaganap at masinsing pakikidigmang gerilya batay sa papalawak at papalalim na baseng masa.

Ang masikhay at integradong pagsusulong ng armadong pakikibaka, rebolusyong agraryo at pagbubuo ng mga organo ng kapangyarihang pampulitika, ay mabisang makapagpepreserba at makapagpapaunlad sa rebolusyonaryong lakas sa kanayunan at tungo sa mas mataas na antas ng digmang bayan. Ang magiting na pagharap at pagbigo ng BHB at masa sa kontrarebolusyonaryong gera ng kasalukuyang rehimen at ang malapad na kilusang bayan laban sa tiraniya, korupsyon, pahirap na mga patakarang pang-ekonomya, at tuluy-tuloy na pagbebenta ng pambansang soberanya sa US at maging sa China, ang lubusang maghihiwalay kay Duterte sa mamamayan hanggang tuluyan itong mapatalsik.

Pinakamataas na pagpupugay ang ating iginagawad sa mga martir at bayani ng digmang bayan, ang di-iilang Pulang kumander at mandirigma ng ating Pulang hukbo na nagbuwis ng buhay upang itatag ang hukbo ng mamamayan, magiting na ipagtanggol ang masa mula sa abuso at pananalasa ng mga armadong galamay ng lokal na naghaharing uri, neokolonyal na estado, at imperyalismo, at isulong ang bagong demokratikong rebolusyon sa Pilipinas sa pamamagitan ng matagalang digmang bayan.

Sa Isla ng Negros, hindi malilimot ng masa at sambayanan ang dakilang buhay at pakikibaka nina Kasamang Apolinario Gatmaitan, Leonardo Panaligan, Roselyn Pelle, Armando Sumayang Jr, Rachelle Mae Palang, at iba pang martir at bayani mula sa hanay ng mga manggagawa, magsasaka’t manggagawang-bukid, kababaihan, kabataan-estudyante, maralita, propesyunal at intelektwal sa kalunsuran, at iba pang aping uri at sektor ng ating lipunan. Pinili nilang maglingkod sa masa at sa rebolusyon sa pamamagitan ng pinakamataas na anyo ng pakikibaka. Sinindihan nila ang apoy ng armadong pakikibaka na ngayon ay naglalagablab sa buong isla at sa buong kapuluan. Tinatanglawan nito ang maaliwalas na rebolusyonaryong kinabukasan ng magiting na sambayanang Pilipino na nangangahas makibaka at magtagumpay.

Ang Rebolusyonaryong Armadong Pakikibaka sa Negros

Sing-aga ng 1969 ay napasimulan na ang armadong pakikibaka sa isla nang ipakat at kumilos ang isang maliit na armadong yunit sa bulubunduking bahagi ng North Negros. Ang maliit na yunit ng Partido at kawanihan ng pahayagang Dumaguete Times ay kabilang sa mga nagpalaganap ng pambansa-demokratikong linya at pagsusuri sa mga lokal na isyu. Ang unang armadong yunit sa North Negros ay masigasig na naglunsad ng mga aksyong militar, ngunit nabitag sila sa kabiguang itayo ang baseng masa bago ikasa ang mga aksyong ito laban sa malaki at makapangyarihang kaaway.

Ngunit noong maagang bahagi ng dekada ’70, kaalinsabay ng patuloy na pagsisikap ng Partido na ihanda ang kanayunan ng Negros para sa pakikidigmang gerilya, hindi napigil ng mga reaksyunaryo ang paglaganap ng apoy ng pakikibakang masa ng mga manggagawa, magsasaka, at manggagawang-bukid na naglunsad ng mga welga laban sa deka-dekadang pambubusabos ng malalaking panginoong maylupa-kumprador na nagpapasasa sa sistemang hasyenda at produksyon ng asukal sa isla.

Sa pamamagitan ng Ikalawang Kilusang Propaganda, ang mga kabataang nakapag-aral sa mga sentrong lungsod gaya ng Maynila ay nagbalik sa Negros at tumungo sa kanayunan upang gampanan ang mahahalagang tungkulin sa pagpapalaganap ng Marxismo at ng pambansa-demokratikong linya, pagsasagawa ng panlipunang pagsisiyasat, at paghahanda ng mga erya upang maging sonang gerilya. Ang mga manggagawa’t magbubukid na napanday sa kilusang masa, kasama ng kabataan, mga taong-simbahan at iba pang sektor na masugid na sumuporta sa mga pakikibaka ng batayang masa, nang lumaon ay humawak ng armas at naging mga Pulang mandirigma.

Bitbit ang mga aral mula sa panimulang karanasan, noong 1973 ay maitatayo na ng Partido sa pamamagitan ng BHB ang mga rebolusyonaryong baseng masa sa hanay ng mga maralitang magsasaka at setler sa erya ng Cauayan-Hinobaan-Ilog-Candoni-Kabankalan-Sipalay o CHICKS sa timog ng Negros Occidental. Nagawa ito sa pamamagitan ng masinsing gawaing masa, mga breyktru sa anti-pyudal na pakikibaka at matatagumpay na punitibong aksyon laban sa mga pinakakinamumuhiang mga despotikong panginoong maylupa at kanilang mga armadong galamay. Pagdating ng 1976 ay naabot na rin ng hukbong bayan ang mga interyor na baryo sa mga karatig na bayan ng Negros Oriental.

Ang pagtatayo ng BHB sa Negros ay may makabuluhan at malalim na epekto sa masa na matagal nang nag-aasam na magkaroon ng sarili nilang hukbo. Ang presensya sa kanayunan ng mga Pulang mandirigma ng BHB ang siyang naging daan upang maunawaan ng masa ang mga dahilan ng kanilang pagdarahop, ang nararanasan nilang gutom, inhustisya at iba’t ibang anyo ng pang-aapi at pagsasamantala ng malalaking panginoong maylupa at kumprador sa isla na karamihan ay nakabase rin sa Maynila at siya ring nangingibabaw sa pulitika at ekonomiya ng mala-kolonyal at mala-pyudal na lipunang Pilipino.

Ang tuluy-tuloy na paglaki ng kilusang masa sa mga sentrong lungsod ng isla noong dekada ‘70 hanggang sa kalagitnaan ng dekada ’80 ay nagbigay sa armadong rebolusyon ng katulad ding bukal ng mga buong-panahong pwersa mula sa mga manggagawa, estudyante, taong-simbahan, guro at mula sa hanay ng mga dating bilanggong pulitikal na napakilos para sa komprehensibong pagpapaunlad ng mga larangang gerilya at pagtatayo ng mga bagong larangan.

Ang mapangahas at matatagumpay na taktikal na opensiba ng BHB sa Negros sa panahong ito ang siyang nagtampok sa isla bilang isang “panlipunang bulkan” ng umaalimpuyong kontradiksyon sa pagitan ng naghahari at pinaghaharian, ng mapagsamantala at pinagsasamantalahan. Ang mahusay na taktika at teknika sa pakikidigma, kaakibat ng mainit na suporta mula sa masang magsasaka at mamamayan, ang nagbigay ng ibayong kumpyansa sa BHB upang labanan ang mga private army o armadong kapangyarihan ng malalaking panginoong maylupa-kumprador sa isla at ang armadong lakas ng buong reaksyunaryong estado na kinakatawan ng AFP, PNP at kanilang mga paramilitar.

Bagamat namalas sa Dekada ’80 ang walang kaparis na pagsulong ng rebolusyonaryong kilusan at armadong pakikibaka sa Negros, sa panahon ding ito ay nahuhulma na ang maling linya nina Arturo Tabara at ng kanyang rebisyunistang grupo sa loob ng Visayas Commission at Negros Regional Party Committee na di naglaon ay ipinatupad sa buong rehiyon. Ang maling linya ng stratehikong kontra-opensiba o SCO, na kinatawan ng adelentadong regularisasyon ng mga yunit gerilya at insureksyunismong lungsod, ang naghatid ng sunud-sunod na kabiguan sa BHB at pagkitid ng baseng masa ng rebolusyonaryong kilusan sa isla.

Dahil sa disoryentasyon, higit na naging bulnerable ang buong rebolusyonaryong kilusan sa mabangis na atake ng Oplan Thunderbolt, ang “kontra-insurhensiyang” plano ng AFP sa Negros noong huling bahagi ng dekada otsenta na nagdulot ng walang-kaparis na pinsala sa buhay at kabuhayan ng masa. Ang matinding militarisasyon, pambobomba sa mga komunidad at iba pang abuso ng kaaway ay hinarap sa pamamagitan ng putsista at lantay-militar na mga aksyon na gumasgas sa pwersa at nagkaligta sa matiyagang gawaing masa. Ang maling linya na itinulak ng grupo ni Tabara ang ibayong sumalanta sa naipundar na lakas ng rebolusyonaryong kilusan sa isla. Dumulo ito sa paksyunalismo, pagsulpot ng kanilang bangkaroteng partido at bandidong armadong pwersa, partikular na ang pekeng Revolutionary Proletarian Army o RPA na ngayon ay nalantad na at notoryus sa buong Negros bilang bayarang galamay ng mga despotikong panginoong maylupa-kumprador at bulok na pulitiko.

Gaya ng paninindigan ng mga bagong-sibol na proletaryong rebolusyonaryo sa panahon ng Unang Dakilang Kilusang Pagwawasto na muling nagtatag sa Partido at hukbong bayan noong 1968-1969 mula sa natitirang mabubuting elemento ng lumang Partido Komunista at Hukbong Mapagpalaya ng Bayan, nito namang dekada’90 ay magiting na itinaguyod ng mga proletaryong rebolusyonaryo sa Negros ang muling-pagpapalakas sa rebolusyonaryong kilusan mula sa natitirang kadre na tumindig para sa pagwawasto at pagtangan sa mga batayang prinsipyo, at sa nalalabing 70 mandirigma ng BHB na nasa 3% na lamang ng kabuuang pwersa ng rebolusyonaryong kilusan sa panahong ng disoryentasyon.

Ang tagumpay ng Ikalawang Dakilang Kilusang Pagwawasto (IDKP) ay itinuturing na isa sa pinakasignipikanteng tagumpay ng Partido sa Negros, dahil hindi lamang nito mapagpasyang sinalba ang rebolusyonaryong kilusan sa rehiyon kundi inihatid pa ito sa isang paborableng posisyon para sa ibayong pagsulong.

Ang dalawang-platung-lakas na BHB sa isla na nalabi matapos salantahin ng disoryentasyon, ay naging binhi na muling nagpayabong sa armadong rebolusyon sa Negros sa tamang landas ng demokratikong rebolusyong bayan na may sosyalistang perspektiba.

Ang Apolinario Gatmaitan Command (AGC) na rehiyunal na kumand ng BHB sa Negros, sampu ng iba pang kumand sa operasyon sa iba’t ibang larangang gerilya sa buong isla, ay patuloy na umaani ng kumpyansa, suporta at pagkalinga ng masa. Ang hukbong bayan ang pangunahing instrumento na itinayo ng Partido para labanan ang armadong AFP at sa kalaunan ay durugin ito, habang gumagampan din ng tungkulin sa pagbubuo ng baseng masa, organo ng kapangyarihang pampulitika, gawaing produksyon, gawaing pangkultura, edukasyong pampulitika ng masa, at iba pa.

Pinatunayan na ng BHB ang bakal na disiplina sa pagtupad sa rebolusyonaryong tungkulin sa giya at absolutong pamumuno ng Partido. Ang malalim na ugat nito sa masa ng sambayanan ay katiyakan na hindi na ito magagapi ng anumang kampanyang pagsupil ng kaaway, gaya ng napatunayan na nito sa panahon ng diktadurang Marcos, kung kailan ang rebolusyonaryong kilusan ay bubot pa at nagsisimula pa lamang, hanggang sa sunud-sunod na mga kontrarebolusyonaryong kampanya ng mga papet na rehimen na sunud-sunod din na binigo ng BHB at ng buong rebolusyonaryong kilusan.

Patuloy na nagpapalakas ang BHB kasama ng rebolusyonaryong masa sa pagharap at pagbigo sa todo-largang kontrarebolusyonaryong gyera ng rehimeng US-Duterte. Ang walang habas na atake ng estado laban sa mga rebolusyonaryong pwersa at mamamayan ng Negros, ang nagbibigay sa BHB ng isanlibo’t isang target para sa paglulunsad ng mga taktikal na opensiba na maghahatid ng karagdagang armas sa arsenal ng hukbong bayan, makapagpapatalas sa kakayahang sa pulitika at militar ng libu-libong Pulang kumander, mandirigma at masa na napanday sa maigting na pakikihamok.

Sa pagitan ng mga taktikal na opensiba na dumadagok sa ulo ng kaaway, handa ang rebolusyonaryong masa ng Negros upang higit na paunlarin ang praktika ng pakikidigmang gerilya ng masa, ang pagpapahusay sa pormasyon at pagkilos ng daan-daang yunit milisya at mga yunit-pananggol sa mga baryo para sa punitibong aksyon at atritibong bira na maghahatid ng isanlibo’t isang suntok sa katawan ng kaaway. Higit ding pinahuhusay ng mga buong-panahong yunit gerilya ng BHB ang pakat at pagkilos ng mga batayang pormasyon nito sa mga sonang gerilya, at ang paglulunsad ng mga operasyong partisano sa mga sentrong bayan o lungsod upang parusahan ang mga sagadsaring kriminal sa hanay ng mga kaaway sa uri at reaksyunaryong estado.

Mga hamon sa pagharap sa brutal na kontrarebolusyonaryong gera ni Duterte sa Negros

Ang pasistang teror na pinakawalan ng armadong pwersa ng rehimeng US-Duterte sa Negros mula sa sunud-sunod na pamamaslang sa mga lider-magbubukid at aktibista, ang pagmasaker sa mga manggagawang-bukid sa Sagay, at ang nagpapatuloy na lagim ng Oplan Sauron sa mga komunidad ng mga magsasaka sa syudad ng Guihulngan, Escalante at iba pang bahagi ng Negros, ay mga buhong na hakbang ng isang bulok at mabuway na rehimen na hiwalay sa masa. Ang hambog na pagdedeklara ng “all-out war” ng AFP at ang pagpapatupad ni Duterte ng de facto martial law sa Negros sa pamamagitan ng kanyang Memorandum Order 32 at Executive Order 70 ay indikasyon ng ibayong pagkabulok ng mala-kolonyal at mala-pyudal na naghaharing sistema na ngayon ay pinamumunuan ng isang hibang na mamamatay-tao.

Ang mabangis na pasistang pananalakay ng rehimeng US-Duterte na kaalinsabay ng mga patakaran ng pamahalaan na patuloy na nagpapahirap sa mamamayan ang higit pang nagtutulak sa masa, lalo na sa masang magsasaka na sumuporta sa hukbong bayan at armadong pakikibaka, sa pamamagitan ng tuwirang pagsampa at pag-aalay ng kanilang buong-panahon sa BHB upang humawak ng armas at isulong ang rebolusyon.

Tangan ng rebolusyonaryong kilusan sa Negros ang matibay na pagkakaisa, sapat na lakas at suportang masa, wastong linya, at mahigpit na pamumuno ng Partido para ibayong sumulong ang armadong rebolusyon sa isla at makapag-ambag sa kasalukuyang pambansang pagsisikap na paunlarin ang digmang bayan tungo sa abanteng subyugto ng stratehikong depensiba. Kung nakayanan ng BHB at masa, sa gabay ng Partido, na pasimulan ang armadong rebolusyon sa Negros at sa ibang bahagi ng bansa mula sa wala noong 1969, makapagpalawak at makapagpalakas sa panahon ng pinakamarahas na kondisyon ng diktadura ni Marcos, at makabangon mula sa matinding pinsalang dulot ng mga kahinaan at pagkakamali sa panahon ng disoryentasyon, nasa pinakamainam na katayunan ngayon ang suhetibong mga pwersa ng rebolusyon sa isla para ipatupad ang pangkalahatang mga panawagan ng Partido para sa pagkakamit ng lahatang-panig na mga tagumpay ng demokratikong rebolusyong bayan sa mga susunod na taon.

Ang ginintuang anibersaryo ng BHB ay napakainam na pagkakataon upang pag-alabin ang diwa ng walang pag-iimbot na paglilingkod sa sambayanan at upang ubos-kayang tupdin ang kasalukuyang mga tungkulin ng Partido, Pulang hukbo at masa sa pagsusulong ng matagalang digmang bayan:

1. Ilang ulit na palakihin ang kasapian ng BHB. Sistematikong magplano at magpatupad ng mga kampanyang propaganda at edukasyon sa hanay ng mamamayan at mga organisasyong masa para sa pagpapasampa at pagtangkilik sa hukbo. Magpasampa sa hukbo ng malaking bilang ng kadre at aktibistang manggagawa at intelektwal.

2. Planadong paunlarin ang kapabilidad ng hukbong bayan sa pamamagitan ng patuloy na pagbubuo sa ideolohiya at pagtataguyod sa absolutong pamumuno ng Partido; sistematikong pagsasanay sa teorya at praktika para pataasin ang kakayahan sa kombat, pagkilos at operasyon ng pormasyong platun, paniktik, operasyong partisano, at iba pa; tuluy-tuloy na pagpapataas ng kamulatang pampulitika; pagkintal ng diwang opensiba; mulat na disiplinang bakal; at pagsasabuhay sa linyang masa.

3. Ibayong paunlarin ang iba’t ibang antas ng pamumuno at kumand sa rehiyon para sa maagap na pag-aaral sa sitwasyon, pagpaplano at pagsubaybay sa pagpapatupad ng mga gawaing militar at pampulitika, matalinong pagmaksimisa sa latag at sinsin ng hukbo, at pagdirihe sa koordinasyon at pagtutulungan ng iba’t ibang pwersang gerilya.

4. Paigtingin ang mga anihilatibong batayang taktikal na opensiba upang patamaan ng solidong bigwas ang kaaway at makasamsam ng sandata para sa hukbo. Ang mga taktikal na opensibang mahusay na pinagpaplanuhan at nagtatagumpay ay nakapagpapahina sa kaaway habang nakapagpapalakas naman sa hukbo, nagbibigay-tulak at sigla sa pakikibakang antipyudal at iba pang paglaban ng masa, at nakapagpapalawak ng demokratikong kapangyarihang pampulika. Tuluy-tuloy na bakahin ang konserbatismong militar.

5. Palawakin ang mga yunit ng milisyang bayan, yunit-pananggol ng baryo at yunit pananggol-sa-sarili ng mga organisasyong masa. Tiyakin ang mabisang pamumuno sa kanila ng Partido at kumand ng hukbo, at patuloy na paunlarin ang kanilang kaalaman at kakayahan sa pagsusulong ng pakikidigmang gerilya ng masa.