Door Hans Visser
Wij feliciteren Jose Maria Sison met 50 jaar strijd en zijn 70e verjaardag. Wij danken Joma en Julie voor hun bijdrage aan de internationale strijd voor solidariteit met de armen en kwetsbaren in deze wereld in het bijzonder in de Filippijnen.
Het is mij een eer aan Jose Maria Sison en zijn vrouw dank uit te brengen voor hun bijdrage aan de internationale strijd voor solidariteit met de armen en kwetsbaren in deze wereld in het bijzonder in de Filippijnen.
Bij mij is ook een gevoel van schaamte omdat wij in Nederland er niet in geslaagd zijn recht te verschaffen aan Sison, die wij nu reeds meer dan 20 jaar laten bungelen tussen wal en schip. We durven hem niet terug te sturen maar we zijn blindelings gehoorzaam aan de VS die hem beschouwt als terrorist. Zo scheppen wij geen klaarheid. Heel veel keren is er gedemonstreerd en geprotesteerd ten gunste van hem. Helaas vergeefs, Rechters spraken vaak recht ten gunste van hem maar de politici lieten afweten. Desalniettemin liet Sison zich niet verslaan. Hij bleef trouw aan zijn uitgangspunten.
Op veertienjarige leeftijd las ik op mijn gymnasium het communistisch manifest van Marx. Voor goed werd ik gewonnen voor zijn droom, verbeelding, visie, solidariteit en strijdlust. De revolutie is in handen van het volk, niet in de handen van partijbonzen, die uit zijn op eigen belang. De grondoorzaken van armoede moeten worden aangepakt. Dezer dagen verbleef ik in de VS en raakte opnieuw verbijsterd over de kapitalistische mentaliteit: je moet hard werken en waken over je belangen, zorg voor je zelf, ieder voor zich en god voor ons allen. Voor de mensen aan wie dat niet lukt geldt: eigen schuld, dikke bult. Gaarkeukens en voedselbanken zijn voor de armen bestemd. Zelf heb ik altijd ernstig bezwaar gekoesterd tegen charitatieve hulp voor armen. Die hulp moet gepolitiseerd worden. De staat draagt de regie over de zorg en organiseert de solidariteit.
Sison heeft nauwgezet zich ingezet voor de rechten van de mens. Hij ontdekte dat de onzichtbare hand van Adam Smith, die er voor zou zorg dragen dat ieder zijn of haar geluk bereiken kon, uiteindelijk verlamd bleek te zijn. Rechteloosheid, werkeloosheid, graaicultuur, zelfverrijking en corruptie tieren welig. Sison heeft tot zijn verdriet moeten vaststellen dat in zijn eigen land de kapitalisten met steun van de VS de mensenrechten schenden en velen veroordelen tot structurele armoede. Sison heeft nagedacht, heeft erover geschreven, heeft zijn mond open gedaan. Hij is gedetineerd, hij is gevlucht. Zelf vond hij nooit recht. Eigenlijk is dat onverteerbaar.
Zelf ben ik vaak stukgelopen op communisten, die hun eigen systeem om zeep brachten door corruptie, gebrek aan zelfreflectie, onvoldoende inspelen op veranderende situaties. Sison bleef bij de tijd maar sprak soms voor dovemansoren. Zelf heb ik geleerd me aan te sluiten bij kleine lokale sociale bewegingen, die vechten voor de door hen gewenste zingeving en politieke actie. Soms lukt het een politieke partij mee te krijgen, soms moet je tegen de politiek ingaan en op straat je stem vertolken en waar maken.
Sison is een inspirerend figuur voor wie ik dankbaar ben. Hij heeft het lef gehad kastanjes uit het vuur te halen. Het valt te hopen dat het door Sison uitgestrooide zaad van solidariteit mag wortel schieten en opkomen in zijn eigen moederland. Wij feliciteren hem met 50 jaar strijd en zijn 70e verjaardag.
Mede opgesteld namens het comité ter verdediging van Sison, Defend-Nederland, met hartelijke dank en groet,
