[Bisaya version»]
On the occasion of the 47th anniversary of the re-establishment of the Communist Party of the Philippines (CPP) on December 26, 1968, the NDF-Mindanao conveys its warm congratulations and salutes the Party for its correct leadership which has ensured the continued advance of the people’s democratic revolution and has assured its final victory. This is also a fitting occasion to salute all revolutionary martyrs who offered their very lives in the service of the Philippine revolution and the people.
Since its re-establishment, the Party’s dauntless leadership has ascertained that the revolution continues to advance in the face of attacks by past reactionary regimes, including the current US-Aquino III regime. Particularly in Mindanao, through the correct leadership of the Party, the revolution has stood its ground and continues to strengthen despite being the focus of almost ceaseless attacks of the US-Aquino III regime’s OPlan Bayanihan, implemented to protect the economic interests of imperialists and the local ruling classes and to defeat the revolutionary movement.
The OPB, however, has miserably failed, causing the regime to augment AFP troops in Mindanao, which now numbers to 60 battalions or 60% of the entire AFP forces, 60% of which are deployed in NPA areas. This does not include PNP, CAFGU and other paramilitary forces such as BULIF, Alamara, Gantangan, Bagani, Magahat, the Calpet group and a host of others. These have unleashed exceedingly brutal and dirty terrorist tactics and methods only to sow fear among the people and suppress their armed and non-armed resistance.
Within the US-Aquino III regime’s term alone, the victims of massacres and extra-judicial killings in the country stand at 377, which include mass leaders, activists and innocent civilian, half of which occurred in Mindanao. These cases include the massacres in Han-ayan, Lianga, Surigao del Sur and Pangantucan, Bukidnon and the murder of Fr. Fausto “Pops” Tentorio in North Cotabato. AFP troops, in cahoots with paramilitary groups, also burned down communities and schools and inflict many vile forms of terrorism in order to stop the advance of the people’s struggle. These acts of terrorism have forced hundreds of thousands of people in Mindanao to evacuate.
However, under the leadership of the Party, the revolutionary forces in Mindanao has stood its ground and grown stronger under the US-Aquino III regime.
Marxism-Leninism-Maoism (MLM) as the ideological foundation of the Party has been further fortified by launching the three-level course, namely Basic, Intermediate and Advanced Party courses, and combining theory and practice in the conduct of revolutionary work in the five regions of Mindanao. Party membership in the entire Mindanao Island has increased to tens of thousands, many of whom are rooted and lead the mass struggles in barrios, communities, factories, schools and mass organizations. Generally, regional committees down to the local Party Branches and NPA units have all gained strength and advanced.
Despite being the primary focus of OPB, the armed struggle in Mindanao continued to advance. From only 40 guerrilla fronts in the first year of the US-Aquino III regime, this has increased to 46 guerrilla fronts, spread throughout the five regions of Mindanao, and none of which was crushed by OPB’s brutal onslaught. In more than 200 municipalities and cities where the revolutionary movement operates, from only 1,850 barrios in 2010, guerrilla fronts now cover 2,500 barrios, a third of which is consolidated while many are with standing Organs of Political Power or people’s government at barrio level, while others are at municipal level. The millions of mass base of the NPA continued to expand wherein this has increased to more than 200,000 from the previous number of 130,000 in 2010 of those registered in the mass organizations throughout the whole of Mindanao. These ever expanding and deepening bases render great advantage to the NPA’s maneuver, the launching of tactical offensives (TO), the recruitment of Red fighters, the implementations of widespread agrarian revolution and the launching of mass struggles.
NPA membership has increased, thereby increasing the number of squad, platoon and company formations, including units of the People’s Militia. The number of tactical offensives in the whole of Mindanao continue to increase from 250 TOs when the US-Aquino III regime began its term in 2010 to 350 TOs in 2011, then 400 in 2012, more than 400 each in 2013 and 2014, and more than 500 in 2015.
Some of these big successful NPA military actions include the raid on Mayor Brilliantes’s private army in Compostela Valley, the raids against PNP Headquarters in the municipalities of Tigbao, Zamboanga del Sur, Don Victoriano, Misamis Occidental, and Alegria, Surigao del Norte, and the raid on the Earth Savers Security in Butuan City, raid against the COPD in Gingoog City, Tandag City and San Fernando, Bukidnon, raids against Army-Cafgu detachments in Binicalan, San Luis, Agusan del Sur, in Balingasag, Misamis Oriental and in Banay-Banay, Davao Oriental, the punitive actions levelled against the giant mining in Taganito, Claver, Surigao del Norte as well as against the agri-plantation of Del Monte Phils in Bukidnon, the raid against Del Monte in Quezon, Bukidnon, the ambush in Matan-ao, Davao del Sur, and many others. In the year 2015 alone, the NPA was able to confiscate a relatively large number of high-powered firearms from the reactionary state’s armed forces. As the number of NPA guerrilla units increase, it covers and consolidates wider areas and defended, the people’s interests and revolutionary victories, such those in agrarian reform.
In the year 2015 in Mindanao alone, there were more than a battalion enemy troops killed, if taken as a whole, in battles between the NPA and state armed forces, not counting those wounded in action, while there were only a few NPA casualties. In the entire term of the US-Aquino III regime, 61 from the armed forces of the state were captured and declared Prisoners of War (POW) in Mindanao. They were treated according to the guidelines prescribed by the CARHRIHL and Protocols under the Geneva Conventions, which demonstrated the political and military capabilities of the revolutionary forces. Almost all were released following the requisites stipulated in the guidelines of the NDFP and other considerations as well, including proving the revolutionary movement’s interest, readiness and sincerity in resuming the peace talks. But, on the other hand, the regime was not at all that interested in the talks; in fact, it showed its contempt when it refused repeatedly to cooperate in the safe and orderly release of the POWs.
In the absence of genuine land reform under the US-Aquino III regime, the revolutionary movement has implemented both the minimum and maximum land reform. In Mindanao, genuine agrarian reform or agrarian revolution (agreb) was, in an ever widening coverage of areas, implemented, benefiting hundreds of thousands of peasants and national minorities from reduction in the rent of land and tools and implements, reduction of usury, increase in the wages of farm-workers, increase in price of farmers’ agricultural products and the launching of campaigns in bolstering productivity, cooperativization, health services, culture and others. Agrarian reform is coordinated and aids to further widen and strengthen our base, and this has reaped support from people for the armed revolution.
We have firmly linked the anti-feudal struggle with the anti-fascist and anti-imperialist struggles, generating broad support from various sectors in Mindanao. The agreb mass movement is intrinsically linked with the mass movement against the plunder of our natural resources by multinational mining and agri-plantation companies and their ruthless devastation of the environment. The mass movement has exposed and opposed the land monopoly by imperialists and the local ruling classes that has deprived vast lands for agrarian reform and the ancestral domains of the Lumad peoples.
Under the US-Aquino III regime, a similar mass movement surged against large-scale mining in Caraga, against A. Brown in Pantucan, Comval Province, Xstrata in SOCSARGENDS, TVI in Zamboanga del Sur and many others. In different parts of Mindanao, a people’s struggle has also been launched against multinational pineapple and banana plantations owned by DolePhil, Sumifru and Del Monte Phil, and oil palm plantations as well.
People’s campaigns for the victims of typhoons Sendong and Pablo were also launched, which exposed the corruption and utter contempt of bureaucrat-capitalists against the victims and the imperialists’ destruction of the environment. The people of Mindanao also sympathized with the victims of typhoon Yolanda by joining them in their struggles.
Under the US-Aquino III regime, huge anti-fascist mass movements surged that reverberated not only in Mindanao but also in the national and international levels as well. The campaign against the 2011 killing of Fr. “Pops” Tentorio in North Cotabato was launched. When militarization became widespread and intensified in Mindanao, people from various sectors in Mindanao initiated in 2014 the first Manilakbayan, which exposed and fought against military brutality in the entire island.
This year, an even bigger open anti-fascist movement in Mindanao took off, which became a nationwide campaign that was sparked by the murders of ALCADEV’s executive director and two Lumad leaders in Han-ayan, Lianga, Surigao del Sur, and supported by various groups from other nations against vile state terrorism in the island. It has interwoven other major issues of fascism in the entire island. Under this context, the people of Mindanao launched the second Manilakbayan that even more staunchly condemned state fascism, gathering broad support from the regions the caravan passed through as well from the peasants, workers, youth and students, LGU officials, big universities and schools, religious groups including the CBCP, artists and athletes from universities, the mass media, international groups and many others.
Despite efforts by the US-Aquino III regime to pacify Bangsamoro resistance, the Moro people continues to struggle. The Moro Resistance and Liberation Organization (MRLO) continues to organize and expand amongst the Moro people for their genuine right to self-determination. The revolutionary movement links and coordinates with different armed and non-armed Moro groups against the current regime.
The Party’s correct political line in cooperating with various social forces has reaped for itself revolutionary victory. The strength of the basic alliance of peasants and workers and its link with the society’s middle forces has won the support of other classes and sectors that it has not dealt with before. Through issue –based unities, we have even cooperated alongside politicians and institutions that we have not linked with before.
The objective economic and political conditions and the advance of the revolutionary forces in Mindanao are favorable for the continued advance of the revolution in the island. The correct leadership of the CPP ensures the continuing advance of the people’s democratic revolution.
Long live the Filipino people!
(Sgd) Ka Oris
Spokesperson
NDFP-Mindanao
Courtesy of Kodao Productions
Bisaya
UBOS SA PAGPANGULO SA PKP NAPAKYAS ANG OPB UG MIASDANG ANG REBOLUSYON SA MINDANAO – NDF-MINDANAO
Atol ning ika-47 nga kasumaran sa pagkatukod pag-usab sa Partido Komunista ng Pilipinas (PKP) niadtong Desembre 26, 1968, ang NDF-Mindanao uban sa katawhan nagpadangat sa among pahalipay ug pagsaludo sa Partido sa tukmang pagpangulo niini nga nagseguro sa mga rebolusyonaryong kadaugan ug padayong pag-asdang sa demokratikong rebolusyon sa katawhan sa atong nasud. Tukmang higayon usab kini nga saludohan ang tanang martir sa rebolusyon nga mihalad sa ilang kinabuhi diha sa pag-alagad sa katawhan ug sa rebolusyong Pilipino.
Ang lig-ong pagpangulo sa Partido sukad sa pagkatukod niini nagseguro nga molahutay ug padayong moasdang ang rebolusyon atubangan sa grabeng ataki sa nangaging mga reaksyonaryong rehimen, apil na ang kasamtangang rehimeng US-Aquino III. Partikular sa Mindanao, pinaagi sa tukmang pagpangulo sa Partido, nakabarug ug dugang mikusog pa ang rebolusyon sa isla bisan pa kun kini ang nag-unang pokus sa halos walay hunong nga bangis nga ataki sa Oplan Bayanihan (OPB) sa rehimeng US-Aquino III aron depensahan ang mga pang-ekonomiyang interes sa mga imperyalista ug lokal nga nagharing hut-ong ug pildihon ang rebolusyonaryong kalihokan.
Apan pakyas ang OPB sa rehimen, maong gidugangan sa rehimen ang tropa sa AFP sa Mindanao nga karon mokabat na sa 60 ka batalyon o kapin 60% sa kinatibuk-ang tropa sa AFP, 60% niini nadeploy sa mga erya sa NPA. Wala pay apil ang mga PNP, CAFGU ug ubang para-militar sama sa BULIF, Alamara, Gantangan, Bagani, Magahat, pundok ni Calpet ug uban pa. Gilunsad niini ang labing bangis ug hugaw nga mga teroristang taktika ug pamaagi aron lang gyud malisang ang katawhan ug moundang sa armado ug dili-armadong pagsukol.
Sulod lang sa termino sa rehimeng US-Aquino III mokabat na sa 377 ang biktima sa masaker ug extra-judicial killings nga mga lider, aktibista ug inosenteng sibilyan sa tibuok nasud, katunga niini nahitabo sa Mindanao. Pipila niini mao ang masaker sa Han-ayan, Lianga, Surigao del Sur ug Pangantucan, Bukidnon ug pagpatay kang Fr. Fausto “Pops” Tentorio sa North Cotabato. Ang mga tropa sa AFP uban sa mga para-militar misunog usab sa mga komunidad ug eskwelahan, mipahamtang sa nagkalain-laing paagi sa terorismo aron lang gyud mapaundang ang pag-asdang sa pakigbisog sa katawhan. Kining terorismo nakapugos sa pagbakwit sa gatusan ka libo sa katawhan sa Mindanao.
Apan ubos sa pagpangulo sa Partido lig-ong nakabarug ang rebolusyonaryong pwersa sa Mindanao ug mas mikusog pa kini ilalom sa rehimeng US-Aquino III.
1. Dugang napalig-on ang MLM nga pang-ideolohiyang pundasyon sa Partido pinaagi sa paglunsad sa tulo ka ang-ang nga kurso sa pang-ideolohiyang pagtuon, nga mao ang Batakan, Intermedya ug Abanteng kurso, ug pagkumbina sa teorya ug praktika diha sa rebolusyonaryong kasinatian sa lima ka rehiyon sa Mindanao. Dugang midaku ngadto sa kapid-an ka libo ang ginsakpan sa Partido sa tibuok Mindanao nga kadaghanan nakagamot ug nangulo sa pakigbisog sa katawhan diha sa mga kabaryohan, komunidad, pabrika, eskwelahan ug mga pangmasang organisasyon, ug sa kinatibuk-an, milig-on ang mga komite sa rehiyon hangtud sa mga lokal nga Sanga sa Partido ug mga yunit sa BHB.
2. Bisan pa sa kahimtang nga kini ang sentrong pokus sa OPB, padayong miabante ang armadong pakigbisog sa Mindanao. Gikan sa 40 ka natarang gerilya sa unang tuig sa rehimen US-Aquino III midaghan kini karon ngadto sa 46 nga nakatag sa 5 ka rehiyon sa Mindanao, ug walay bisan usa nga nabungkag sa bangis nga ataki sa OPB. Sa kapin 200 ka kalungsuran ug syudad nga nalihokan, gikan sa 1,850 lang ka baryo niadtong 2010, miusbaw ngadto sa 2,500 ka baryo ang nalangkob sa atong mga natarang gerilya kun diin ikatulong bahin niini ang nakonsolida samtang ubay-ubay ang natukoran sa Organo sa Pulitikanhong Gahum o gobyerno sa katawhan sa ang-ang baryo, ang uban sa ang-ang lungsod. Padayong nagkalapad ang minilyon nga baseng masa sa BHB kun diin mitubo ngadto sa kapin 200,000 gikan sa 130,000 niadtong 2010 direktang napasulod sa mga pangmasang organisasyon sa tibuok Mindanao. Dakung bentaha kining dugang nagkalapad ug nagkalalom nga base sa pagmaniubra sa mga yunit sa BHB, paglunsad sa mga taktikal nga opensiba (T.O.), pagrekrut sa mga Pulang manggugubat, pagpatuman sa kaylap nga agraryong rebolusyon ug paglunsad sa ubang pangmasang pakigbisog.
Midaghan ang ginsakpan sa BHB ug midaghan ang mga pormasyong iskwad, platun ug kumpanya ug mga yunit sa Milisyang Bayan. Padayong nag-usbaw ang mga taktikal nga opensiba sa tibuok Mindanao gikan sa 250 ka TO sa pagsugod sa rehimeng US-Aquino III niadtong 2010, ngadto sa 350 niadtong 2011, 400 niadtong 2012, kapin 400 matag tuig niadtong 2013 ug 2014, ug kapin 500 ning tuig sa 2015.
Pipila sa mga malamposong dagko nga aksyong militar mao ang pagreyd sa private army ni Brillantes sa Compostela Valley, reyd sa mga PNP HQ sa lungsod sa Tigbao, Zamboanga del Sur, Don Victoriano, Mis Occidental, ug Alegria, Surigao del Norte, ug reyd sa Earth Savers Security sa Butuan City, reyd sa COPD sa Gingoog City, Tandag City ug San Fernando, Bukidnon, reyd sa Army-CAFGU detatsment sa Binicalan, San Luis, Agusan del Sur, sa Balingasag, Misamis Oriental ug sa Banay-banay , Davao Oriental, pagsilot sa tulo ka higanteng mina sa Taganito, Claver, Surigao del Norte ug pagsilot sa plantasyon sa Del Monte Phils. sa Bukidnon, reyd sa Del Monte sa Quezon, Bukidnon, ambus sa Matan-ao, Davao del Sur, ug uban pa. Karong tuig 2015 lang nakasakmit ang BHB sa ubay-ubay nga tag-as nga kalibre nga armas gikan sa mga armadong pwersa sa estado. Sa pagdaghan sa mga yunit gerilya sa BHB, mas halapad ang nalangkob ug nakonsolida nga mga lugar, ug napanalipdan ang interes sa katawhan ug mga kadaugan sa rebolusyon sama sa repormang agraryo.
3. Sa tuig 2015, sa Mindanao lang, mokapin sa usa ka batalyon, kung iponon, ang namatay sa kaaway sa mga panagsangka tali sa NPA ug mga armadong pwersa sa estado, wala pay labot ang mga samdon, samtang sa bahin sa NPA dunay pipila lang. Sa tibuok termino sa rehimeng US-Aquino III, 61 ang nahimong mga bihag sa gubat o prisoners of war (POW) sa Mindanao gikan sa mga armadong pwersa sa estado. Gitratar sila subay sa nalatid sa CARHRIHL ug mga protocol sa Geneva Convention, nga nagpakita sa pulitikanhon ug militar nga katakus sa rebolusyonaryong pwersa. Halos tanan niini gibuhian subay sa mga rekisitos nga nalatid sa giya sa NDFP ug ubang konsiderasyon, apil ang pagpamatuod sa interes, kaandam ug kamatinud-anon sa rebolusyonaryong pwersa sa pagpadayon sa negosasyong pangkalinaw. Sa pikas bahin walay interes ang rehimen, gani sa makadaghang higayon nagdumili pa kini sa pagkoopera alang sa luwas ug hapsay nga pagbuhi sa mga POW.
4. Luyo sa kawalay matinud-anong reporma sa yuta ubos sa rehimeng US-Aquino III, ang rebolusyonaryong kalihokan sa nasud nagapatuman sa minimum ug maximum nga reporma sa yuta. Sa Mindanao, nagkalapad ang nalunsaran ug gatusan ka libo ang nakabenipisyo sa repormang agraryo o agraryong rebolusyon (agreb) sama sa pagpakunhod sa abangan sa yuta ug himan sa produksyon, pagpakunhod sa usura, pagpataas sa suholan sa mga mamumuong panguma, pagpataas sa presyo sa produktong agrikultural sa mga mag-uuma, ug paglunsad sa mga kampanya sama sa pagpataas sa produksyon, kooperatibisasyon, serbisyong panglawas, kultural, ug uban pa. Kining agreb nakoordina ug nakatabang sa dugang pagpalapad ug pagpalig-on sa atong base ug miani sa halapad nga suporta sa katawhan alang sa armadong pakigbisog.
5. Ang antipyudal nga pakigbisog hugot natong nalambigit sa anti-pasista ug anti-imperyalistang pakigbisog ug mibunga kini sa halapad nga panaghiusa ug suporta sa nagkalain-laing sektor sa Mindanao. Ang kalihokang masa sa agreb hugot nga nalambigit diha sa kalihokang masa batok sa pangawkaw sa atong mga kinaiyanhong bahandi sa mga multi-nasyonal nga mga kumpanya sa mga mina, plantasyon, ug ilang grabeng pagguba sa kinaiyahan. Gibutyag ug gibatokan usab sa kalihokang masa ang monopolyo sa yuta sa imperyalista ug mga lokal nga nagharing hut-ong nga mihikaw sa yuta alang sa repormang agraryo ug yutang kabilin sa mga Lumad.
Sulod sa rehimeng US-Aquino III miulbo ang mga susamang kalihokang masa batok sa mga higanteng minahan sa Caraga, sa A. Brown sa Pantucan, ComVal Province, sa Xstrata sa SOCSARGENDS, sa TVI sa Zambaonga del Sur, ug uban pa. Nalunsad usab ang kalihokang masa sa nagkalain-laing bahin sa Mindanao batok sa mga multi-nasyonal nga mga plantasyon sa saging ug pinya, sama sa DolePhil, Sumifru ug Del Monte Phil, ug batok sa mga plantasyon sa oil palm.
Nalunsad usab ang mga kampanya kalambigit sa bagyong Sendong ug Pablo nga nagbutyag sa korapsyon ug walay pagpakabana sa mga burukrata-kapitalista ngadto sa mga biktima ug sa imperyalistang pagdaut sa kinaiyahan. Misalmot usab isip pagsimpatiya ang katawhan sa Mindanao sa mga kalihukan alang sa mga biktima sa bagyong Yolanda.
6. Mibuto ang mga dagkung anti-pasistang kalihokang masa sa panahon sa rehimeng US-Aquino III nga nahimong lanog dili lang sa Mindanao kun di sa tibuok nasud ug internasyonal. Nalunsad ang kampanya batok sa pagpatay kang Fr. “Pops” Tentorio niadtong 2011 sa North Cotabato. Dihang nahimong kaylap ug sobsob na ang militarisasyon sa Mindanao, gilunsad sa nagkalain-laing sektor sa katawhan sa Mindanao ang unang Manilakbayan niadtong 2014 nga mibutyag ug misupak sa grabeng kabangis militar sa tibuok isla.
Karong 2015, mibuto na usab ang mas dakung dayag nga anti-pasistang kalihokan sa Mindanao nga nahimong nasudnon ug gisuportahan sa nagkalain-laing pundok sa ubang kanasuran batok sa grabeng terorismo sa estado sa Mindanao nga gidagkutan sa pagmasaker sa executive director sa ALCADEV ug sa duha ka lider Lumad sa Han-ayan, Lianga, Surigao del Sur, ug mitahi sa uban pang mga mayor nga isyu sa pasismo sa tibuok isla sa Mindanao.
Tungod niini, nalunsad sa katawhan sa Mindanao ang ikaduhang Manilakbayan nga nagkondena sa kabangis militar ug miani sa halapad nga suporta sa mga rehiyon nga naagian ug sa mga sektor sa mag-uuma, mamumuo, kabatanonan-estudyante, mga opisyales sa LGU, mga dagkung unibersidad ug eskwelahan, mga pundok relihiyoso apil CBCP, pundok sa mga artista ug mga atleta sa mga unibersidad, taga-mass media, internasyonal nga mga pundok ug uban pa.
Nagpadayon ang pakigbisog sa katawhang Moro taliwala sa paningkamot sa rehimeng US-Aquino III nga pahilumon ang pagsukol sa Bangsamoro. Ang Moro Resistance and Liberation Organization (MRLO) padayong nagpalapad ug nag-organisa sa han-ay sa katawhang Moro alang sa tinuod nga katungod sa kaugalingong paghukom. Nakigdugtong ug nakigtinabangay ang rebolusyonaryong kalihukan sa nagkalain-laing pundok sa mga Moro nga armado ug dili armadong nakigbisog batok sa kasamtangang rehimen.
7. Ang tukmang pulitikanhong linya sa Partido diha sa pakigtinabangay sa nagkalain-laing pwersa sa katilingban miani sa mga rebolusyonaryong kadaugan. Ang gikusgon sa batakang alyansa sa mga mag-uuma, apil Lumad, ug mamumuo ug ang pakiglambigitay niini sa mga hatungang hut-ong sa katilingban midani sa suporta sa ubang hut-ong ug sektor nga kanhi wala malangkob sa pulitikanhong pakigbisog. Pinaagi sa isyu-por-isyu nga basehan, nakigtinabangay kita bisan sa han-ay sa mga pulitiko ug institusyon nga kanhi wala madugtongi.
Ang obhetibong pang-ekonomiya ug pangpulitikang kahimtang ug ang paglambo sa mga rebolusyonaryong pwersa sa Mindanao, nagpakita nga paborable nga padayong moasdang ang rebolusyon sa isla. Ang katukma sa pagpangulo sa PKP magseguro sa padayong pag-abante sa demokratikong rebolusyon.
Mabuhay ang PKP!
Mabuhay ang katawhang Pilipino!
Sgd. Ka Oris
Spokesperson
NDFP-Mindanao
